Podstawowym warunkiem podjęcia badań naukowych jest uświadomienie sobie przez badacza celu planowanych przedsięwzięć badawczych oraz sformułowanie problemów służących realizacji tego celu.
Według J. Pietera \” (…) problem naukowy jest swoistym pytaniem, a jako taki zakłada pewną wiedzę: coś się wie i właśnie chodzi o to, aby się dowiedzieć, czyli poznać prawdę w obrębie tego czego się nie wie (…) \”.
Celem niniejszej pracy było ukazanie efektów celowo podjętej pracy logopedy z dzieckiem upośledzonym umysłowo w stopniu umiarkowanym. Natomiast celem badań było opracowanie programu psychostymulacji dziecka z deficytami i zaburzeniami rozwojowymi, jego wdrożenie i sprawdzenie skuteczności w zakresie rozwoju umiejętności komunikacyjnych u dziecka z diagnozą głębszej niesprawności intelektualnej.
Przystępując do badań postawiłam sobie następujące pytania:
- Jak przebiegł dotychczasowy rozwój dziecka, które uczyniono podmiotem zainteresowań?
- Jaki poziom umiejętności komunikacyjnych i językowych osiąga dziecko uczęszczające do szkoły masowej, ucząc się w klasie terapeutycznej?
- Jaki poziom komunikacji międzyludzkiej może osiągnąć badane dziecko pod wpływem intensywnego, kompleksowego programu wspomagania rozwoju?
Przedstawiona problematyka wiąże się z postawieniem następującej hipotezy: zakładam, że jeśli na zajęciach będę dobierać odpowiednie ćwiczenia, które mają na celu wykształcenie czynności potrzebnych na co dzień oraz będę komunikować się z dzieckiem na odpowiednim poziomie, to mogę oczekiwać, iż dziecko zostanie wprowadzone w świat komunikacji interpersonalnej i będzie sprawnie posługiwać się językiem mówionym.
Artykuł płatny, koszt 2,46 PLN brutto.