A teraz zamknij oczy i wyobraź sobie, że znów jesteś 7-letnim dzieckiem.
Jesteś w swoim rodzinnym mieście i właśnie zacząłeś chodzić do szkoły.
No właśnie – chodzić, bo na rowerze do tej pory nie nauczyłeś się jeździć, a numery autobusów wciąż ci się mylą – 69 czy 96 – żadna różnica. Chodzisz więc codziennie, bo obiecałeś rodzicom, ale najchętniej drogę do szkoły wydłużyłbyś do granic możliwości ( zresztą często ci się to zdarza, bo mylisz drogę )…
Idziesz więc krok za krokiem – z bolącym brzuchem, głową, alergią – alergią na szkołę. Bo niby co masz w niej lubić?
Nauczycielkę? – ona tylko wymaga, poprawia, a przecież to takie trudne: jak połączyć w wyraz litery, które są tak do siebie podobne, a w dodatku po kilku minutach zlewają się w jedno? Jak zapamiętać wszystkie te polecenia, uwagi, nawet podpowiedzi?
Kolegów? – oni to wszystko potrafią już od dawna i dziś znów będą się śmiać kiedy na tablicy pomylisz \”b\” z \”p\”, \”w\” z \”m\”, kiedy źle dodasz, odejmiesz, napiszesz, wypowiesz, przeczytasz, wykleisz, wytniesz, rzucisz piłką, skoczysz…
Nie cierpisz ich – kolegów, nauczycielki, rodziców, siebie…
Wyobraź sobie, że znów jesteś 7-letnim dzieckiem. Wyobraź sobie, że jesteś dyslektycznym dzieckiem…
Brzmi jak koszmar?
Tak wygląda dzień powszedni wielu tysięcy dzieci w Polsce i innych krajach.
Czy możesz to zmienić?
Może jesteś rodzicem lub dziadkiem takiego dziecka? A może masz pod swoją opieką jedno lub więcej dzieci z podobnymi problemami w swojej klasie lub grupie przedszkolnej?
Jeśli tak, do CIEBIE – rodzicu, dziadku, nauczycielu, adresujemy serię artykułów na tematy związane z dysleksją.
W tym miejscu dzielić się będziemy swoja wiedzą na temat:
- terminologii,
- rozpoznawania symptomów ryzyka dysleksji,
- rodzajów dysleksji, metod diagnozy,
- profilaktyki,
- dostępnych form pomocy dzieciom dyslektycznym, w tym metod terapeutycznych.
ZAPAMIĘTAJ!
Dysleksja dotyczy wielu obszarów funkcjonowania. To nie tylko wady wymowy i zaburzenia mowy, brzydkie pismo, błędy ortograficzne i niechęć do czytania. To przede wszystkim zmarnowane talenty, zachwiana wiara w samego siebie, to często nerwica, fobia szkolna, depresja, zmarnowane życie…
Dysleksja rozwojowa polega na niewspółmiernych do rozwoju umysłowego i emocjonalnego trudnościach w nauce czytania i pisania. Oznacza to, że nie jest spowodowana obniżonym poziomem inteligencji, zaburzeniami wzroku, słuchu, czy też zaburzeniami neurologicznymi.
Nasze doświadczenia wskazują , że dysleksja występuje u 70% populacji dzieci w wieku szkolnym.
Umiejętność czytania i pisania jest bardzo ważną umiejętnością społeczną. W związku z tym, wszelkim zaburzeniom, czy też trudnościom związanym z czytaniem i pisaniem, poświęca się wiele uwagi. Coraz więcej mówi się o tym w telewizji, poświęcając temu problemowi całe programy, w różnego rodzaju czasopismach pojawia się wiele artykułów na ten temat. Zwykle mówi się o przyczynach dysleksji, o tym, jak się objawia, gdzie można uzyskać pomoc.
Ale jak wygląda świat osób dyslektycznych?
Dzieci o takich specyficznych trudnościach już od najmłodszych lat narażone są na traumatyzujące sytuacje. Często są odrzucane przez rówieśników, ponieważ nie są tak sprawne ruchowo jak oni – nie potrafią sprawnie biegać, pokonywać przeszkód. Mogą być również odrzucane przez rodziców, ponieważ nie spełniają ich oczekiwań. Każdy rodzic chciałby mieć dziecko rozwijające się prawidłowo, dziecko, które odnosi same sukcesy – co przy dysleksji rozwojowej jest wręcz niemożliwe. Rodzicom może być trudno zaakceptować u dziecka pewne ograniczenia wynikające z tych specyficznych trudności.
Dzieci dyslektyczne często nie znajdują również wsparcia u swoich nauczycieli. Stanowią one grupę ryzyka deprywacji emocjonalnej – ich podstawowe potrzeby emocjonalne nie są po prostu zaspokojone. Głębokie zaburzenia emocjonalne mogą się objawiać pod postacią fobii szkolnej i zaburzeń zachowania.
Te trudności, z którymi spotyka się dziecko dyslektyczne, wpływają również na kształt jego osobowości. Można je często scharakteryzować jako osoby o małym poczuciu własnej wartości, braku zaufania do samego siebie. Mają też trudności z kontrolowaniem własnych emocji i zachowań. Często niezbędna jest pomoc psychoterapeuty.
Aby uniknąć tych wszystkich problemów lub choćby je zmniejszyć, nasza poradnia pomaga dzieciom dyslektycznym oraz dzieciom z grupy ryzyka dysleksji na różnych poziomach.
Nasza strona Centrum Logopedyczne . pl powstała i istnieje z myślą o dzieciach dyslektycznych i zagrożonych dysleksją. Wspólnie z czasopismem ,, Bliżej przedszkola,, podjęliśmy wyzwanie na rzecz profilaktyki dysleksji i walki z nią.
Pragniemy podzielić się naszą wiedzą ze wszystkimi zainteresowanymi, którym nie jest obojętny los dziecka. Nasi terapeuci pracują w oparciu o program autorski obejmujący kilka etapów i przynoszący rewelacyjne efekty terapeutyczne.
Pomóżmy wspólnie naszym dzieciom przełamać granice, aby mogły swobodnie i kreatywnie uczestniczyć w życiu szkolnym oraz tworzeniu dla siebie i innych lepszej przyszłości.