Blog

Pierwsza pomoc w językowej sprawie – wsparcie rodziców dla dzieci z ORM

Mowa ludzka jest czynnością uważaną za tak oczywistą, że często nie zastanawiamy się jakie ma w rzeczywistości znaczenie. Dzieje się tak dotąd, aż jej brak i kłopoty z tym związane dotkną bezpośrednio naszych bliskich. Nie trzeba więc rozpisywać się jak istotną rzeczą jest dla każdego człowieka porozumiewanie się za pomocą słów. To właśnie dzięki tej zdolności poznajemy otaczającą nas rzeczywistość, zdobywamy wiedze i doświadczenie. Możemy też bez trudu wyrazić swoje uczucia, emocje, spostrzeżenia, opinie i sądy. Niezwykle istotnym jest, że proces mówienia wspiera proces myślenia i odwrotnie, w skrócie oznacza to, że mówimy tak jak myślimy i myślimy tak jak mówimy.

Gdy rodzi się dziecko pierwszym marzeniem każdego rodzica jest, aby było ono w przyszłości kimś niezwykłym, wybitnie uzdolnionym, najlepiej uczącym się w klasie, mistrzem sportu itd. Często więc rodzic oddala od siebie myśl, że jego wymarzona pociecha mogłaby mieć z czymś problem, potrzebować pomocy terapeuty itp. Dlatego bardzo częstym przypadkiem wśród opiekunów dzieci ze zdiagnozowanym Opóźnionym Rozwojem Mowy , jest tłumaczenie deficytu u dziecka niezależnie od rodzaju i stopnia problemu) np. lenistwem. Jak często zdarza się nam terapeutom słyszeć stałe przekonywanie „jest zbyt leniwy by mówić” czy „wyrośnie z tego”. dlatego więc w tym miejscu pamiętajmy, że „rodzic jest pierwszym i najlepszym terapeutą dla swojego dziecka”

Mowa jest bowiem sprawnością, którą trzeba nieustannie rozwijać i doskonalić szczególnie u dzieci, które już na wstępie mają z nią trudności. Artykuł ten ma więc na celu przekazać rodzicom dzieci z różnego rodzaju trudnościami kilka wskazówek jak postępować w takich przypadkach, oraz wskazać konieczność podjęcia jak najszybciej to możliwe terapii logopedycznej. W przedłużającym się opóźnieniu w rozwoju mowy mamy do czynienia bowiem ze swoistym syndromem błędnego koła. Dziecko dorasta i wciąż nie mówi, powoduje to więc u jego rodziców coraz większą frustrację i lęk, są zatem naciski typu „powtórz po mnie”, „powiedz”, „nie dostaniesz jak nie powiesz”. Dziecko czując taką postawę dorosłych i jeszcze bardziej zamyka się w sobie co za tym idzie jego zaburzenie pogłębiają się.

Trzeba zatem pamiętać, że cokolwiek nie zrobimy problem nie rozwiąże się sam , skuteczność terapii w takich przypadkach uwarunkowana jest bowiem od kilku bardzo ważnych czynników, należą do nich: określenie istoty problemu, wczesna interwencja, zaangażowanie całego środowiska w którym wychowuje się dziecko, praca i konsekwencja w terapii. Dlatego chciałabym zaprezentować w punktach co rodzic może zrobić dla dziecka dotkniętego problemem ORM, aby ułatwić mu pokonanie problemu:

  1. Od urodzenia dziecka dbaj o jego harmonijny rozwój fizyczny, emocjonalny i psychiczny.
  2. Codziennie czytaj swojemu dziecku. Moduluj głosem, by słuchało Cię z zainteresowaniem. Staraj się wodzić palcem po czytanym tekście. W ten sposób wprowadzasz łagodnie dziecko w świat pisma.
  3. Zadbaj, by Twoje oczekiwania wobec dziecka były realistyczne
  4. Zapewnij dziecku bogactwo różnorodnych doświadczeń: słuchowych, ruchowych, wzrokowych, dotykowych i smakowych.
  5. Rozmawiaj ze swoim dzieckiem. Opowiadaj mu, czyli opisuj to, co widzicie, co robicie. Zadawaj mu pytania, choć nie jest jeszcze w stanie udzielić odpowiedzi. Sam odpowiadaj na zadawane przez siebie pytania.
  6. Wypowiedzi skierowane do dziecka niech będą bardzo staranne. Używaj nieco wolniejszego tempa mowy. Zadbaj o dobór prostego, zrozumiałego dla dziecka słownictwa. Stosuj krótkie zdania. Powtarzaj swoją wypowiedź.
  7. Dostarczaj dziecku wiele okazji do zabaw słowami naśladującymi dźwięki. Imitujcie odgłosy zwierząt, pojazdów czy urządzeń, np. hau, hau, ti, ti, bam. Pokazuj dziecku, jak przydatne mogą być onomatopeje, czyli wyrazy i wyrażenia dźwiękonaśladowcze w codziennej komunikacji.
  8. Wskazuj przedmioty i osoby na ilustracjach. Dopytuj się: „gdzie jest?”, „pokaż gdzie”. Umożliwiasz w ten sposób dziecku aktywne uczestnictwo w czytaniu.
  9. Nigdy nie porównuj swojego dziecka do innych dzieci. Nie krytykuj go. Unikaj omawiania problemów dziecka w jego obecności.
  10. Jeśli odczuwasz jakikolwiek niepokój związany z rozwojem Twojego dziecka, nie pozwól zbyć się radami innych, że z tego wyrośnie. Skorzystaj ze specjalistycznej konsultacji, a w razie potrzeby z terapii logopedycznej.

Stosując się do tych dziesięciu najważniejszych złotych zasad na pewno ułatwimy swojemu dziecku i sobie pokonanie tego istotnego problemu. Zanim więc damy się zbyć znajomym czy rodzinie słowami „na pewno z tego wyrośnie”, pamiętajmy, że ORM u dzieci w okresie wczesnodziecięcym niesie za sobą bardzo poważne konsekwencje w przyszłości. Często jest przyczyną nie tylko problemów z nauką czytania czy pisania, ale również z zachowaniami społecznymi : niezrozumienia, zaburzeń emocjonalnych, agresji, niestabilności nastrojów, unikania kontaktów społecznych, niskie poczucie własnej wartości a w poważniejszych przypadkach może nawet prowadzić do jąkania lub mutyzmu (zupełnego zaniechania mówienia).

 

Bibliografia:

  • Cieszyńska J., Korendo M., 2007, Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka od noworodka do 6. roku życia, Wydawnictwo Edukacyjne, Kraków.
  • Datkun-Czerniak K., 2004, Logopedia. Jak usprawniać mowę dziecka, MAC Edukacja S.A., Kielce.
  • Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., 2000, Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci starszych wolniej rozwijających się, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.
  • http://logopeda.info/artykuly/
Shopping Cart