- Relaksacja oparta na treningu autogennym w wersji A. Polender
Trening autogenny jest z jedną z najskuteczniejszych metod relaksacyjnych. W ciągu zaledwie 2-3 minut pozwala osiągnąć wewnętrzny spokój i znaleźć nowe siły. Jest stosowany przez psychoterapeutów i lekarzy.
Zgodnie z tą metodą należy dążyć do stopniowego, świadomie ukierunkowanego opanowania ciała: odczuwania ciężaru poszczególnych części ciała, odczuwanie ciepła, akcji serca, oddychania, uzyskiwania wrażenia chłodnego czoła poprzez sugestię i koncentrację, by w konsekwencji uzyskać spokój i odprężenie.
Zazwyczaj trening autogenny ma zastosowanie u osób starszych. Możliwe jest jednak wykorzystanie zasad opisywanej relaksacji w relaksacji dzieci w wieku przedszkolnym. Maluchy dobrze i łatwo się identyfikują, np. z postaciami bajek i mają szeroko rozwiniętą sugestywność. Dzieci słuchając opowiadania pedagoga, terapeuty na przykład o zmęczonym misiu, czy zmęczonym po balu Kopciuszku, identyfikują się z nim, naśladują go poddając się sugestii zawartej w słowach terapeuty. Wykonują zatem wszystkie polecenia treningu odprężającego. Relaksacja powinna być prowadzona w pozycji leżącej. pod głową dzieci powinny się znajdować poduszeczki, w pomieszczeniu odizolowanym od hałasu. Ograniczyć ją należy do wywołania odczucia ciężaru ciała – rozluźniania mięśni i odczucia ciepła, które wpływa na poprawę krążenia obwodowego. - Metoda malowania dziesięcioma palcami
Wielu badaczy podkreślało takie walory metody jak pomoc w pokonywaniu lęków, uwalnianie się od zahamowań, wzmacnianie wiary we własne siły, pobudzanie ekspresji fantastycznej jako techniki projekcyjnej. Metoda malowania dziesięcioma palcami wymaga przygotowania farb i papieru. Kadis zaleca stosowanie sześciu podstawowych kolorów, jak: niebieski, czarny, czerwony, brązowy, zielony oraz żółty. można je uzupełnić białym i fioletowym. Farby powinny znajdować się w miseczkach, by dziecko mogło swobodnie włożyć w nie rękę. Można malować na dużym, białym lub szarym papierze, najlepiej na stoliku z daleka od ściany, by dziecko mogło swobodnie podchodzić. Nauczyciel przed rozpoczęciem malowania wykonuje instrukcję słowną dotyczącą tej metody, której forma uzależniona jest od wieku i cech indywidualnych dziecka. Terapeuta sam może uczestniczyć w metodzie malowania, co szybciej zmobilizuje dzieci do tej techniki. Metoda ta daje dziecku niezapomniane przeżycia zabawy, a tym samym integrację z innymi dorastającymi rówieśnikami, jak też i z wychowawcą.
Bibliografia:
- B. Kaja: Zarys terapii dziecka. Bydgoszcz 2001, Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego.