W dzisiejszych czasach gdzie dzieci bardzo wcześnie mają dostęp do wszelakich mediów ich aktywność fizyczna, taka z prawdziwego zdarzenia zeszła na drugi plan. Czy zatem dziecku wystarczy, że obejrzy zawody sportowe na ekranie telewizora, smartfona? Nie. To z pewnością nie zastąpi czasu spędzonego na świeżym powietrzu. Należy mówić głośno o tym, że aktywność ruchowa wywiera znaczący wpływ na całościowy rozwój dziecka, na sferę rozwoju emocjonalnego, społecznego i fizycznego. Wiek przedszkolny i szkolny to okres bardzo dynamicznego rozwoju motorycznego. Gdy dziecko ma prawidłowo dobrany wysiłek i dzięki ruchowi może prawidłowo wzrastać a tym samym rozwijać się. Kto zatem mógłby zająć się aktywnością dzieci? Tworzenie warunków do zaspakajania potrzeby ruchu u dzieci powinno leżeć w gestii rodziców i nauczycieli. Warto o to zadbać ponieważ skutki niedostatków w aktywności fizycznej dzieci w wieku przedszkolnym to:
-
występowanie ryzyka otyłości, zaburzeń układu ruchu,
-
niezaspakajanie ważnej potrzeby biologicznej dziecka,
-
niewykorzystanie okresu korzystnego dla rozwoju wszechstronnych umiejętności ruchowych,
-
wczesne wygaśnięcie spontanicznej aktywności fizycznej,
-
zniechęcenie do uczestnictwa w lekcjach wychowania fizycznego w szkole.
Należało by wspomnieć w tym miejscu, że obowiązująca podstawa programowa wychowania przedszkolnego zaleca przeznaczenie co najmniej jednej piątej czasu w rozliczeniu tygodniowym na różnorodną, swobodną aktywność fizyczną na świeżym powietrzu.
W czasie pobytu dziecka w przedszkolu ma ono szanse uczestniczyć w grupowych grach i zabawach podczas których rozwija ono swoje sfery emocjonalno-społeczne. Podczas takich aktywności dziecko spotyka się z porażką, uczy się zdrowej rywalizacji, ma szanse zetknąć się z rozwiązywaniem konfliktów, uczy się komunikacji interpersonalnej oraz współpracy w grupie a ponadto może zaobserwować integrację wokół wspólnego celu.
Wychowawcy w przedszkolu mają wiele możliwości do obserwacji dziecka co sprzyja zindywidualizowaniu jego rozwoju. Swobodna zabawa pokazuje z jakimi problemami boryka się dziecko, jak sobie radzi z trudnościami, jak współpracuje i jaką aktywność preferuje.
Obserwacja taka umożliwia umożliwia bezpośrednie poznanie zachowań dzieci, ich wypowiedzi i reakcji w naturalnych warunkach, pozwala na uzyskanie systematycznej informacji o dzieciach, ich rozwoju i postępach, ułatwia zaplanowanie kierunków pracy wspierającej.
Aktywność fizyczna rozwija u dziecka bardzo wiele sfer rozwojowych. Sami z własnego doświadczenia możemy stwierdzić, że długi spacer rozjaśnia myślenie, poprawia samopoczucie, dotlenia i ma wiele innych zbawiennych skutków. Zachęcajmy zatem dziecko do każdej możliwej aktywności. A nawet więcej, sami dajmy dzieciom dobry przykład. Sami ruszmy się z domu na świeże powietrze, będzie to miało sens i będzie przyjemne.
Sylwia Placzyńska